Griekenland-Turkije: 2007

Liever het verslag in pdf lezen? >>>

Voetreis van Woudenberg naar Jeruzalem – Israël

Griekenland-Turkije
24 mei t/m 30 juni 2007

De Voorbereiding

Vorig jaar [2006] toen ik terugkeerde van mijn wandeltocht Roma – Bari [Zuid Italie] had ik mijn buik goed vol van zo’n zware wandeltocht.

De maanden gingen voorbij en in het najaar van 2006 begon het toch weer te kriebelen. Mijn zucht naar uitdaging, naar avontuur, begon weer aan te dringen. In September besloot ik dat mijn wandeltocht door Griekenland op donderdag 24 mei 2007 zou gaan beginnen.

Start in Igoumenitsa, een kustplaats in het uiterste westen van Griekenland. Vervolgens dwars door Griekenland naar Turkije waar ik dan begin juli aan zal komen wanneer alles naar wens verloopt. De tocht is circa 1.000 km lang en duurt ongeveer 6 weken.

Mede wandelaars

Op mijn vorige lange wandeltochten wandelde ik steeds met mijn echtgenote Martha. We wandelden vanuit Nederland, via Belgie en Frankrijk, naar Santiago de Compostella in het westen van Spanje. Circa 3.000 km in 3 jaren. Vervolgens wandelden we van Nederland, via Duitsland en Zwitserland, naar Rome in Italie.

Vorig jaar vertrokken we samen voor de tocht Rome – Bari. Maar na 4 dagen bleek het voor Martha toch allemaal te veel. Ze had last van grote vermoeidheid, was al enkele keren gevallen, de rugzak drukte zwaar op haar schouders. In de laatste nacht, na vier dagen, werd ze ziek waarna we besloten dat ik haar naar Rome zou vergezellen voor de terugreis. Ik ging alleen verder.

Ongeveer 3 weken alleen wandelen bleek voor mij een hele opgave. Ik had me er ook niet op voorbereid. Dit is dan ook de reden dat ik in het AD en de Woudenberger een artikel liet plaatsen, compleet met foto. Hierin riep ik op om mede wandelaars. Mensen die een week tot 10 dagen met mij mee zouden willen lopen. Naast ander publiciteit heeft dat geresulteerd in 2 mede wandelaars. Het echtpaar Bets van Amerongen en Adrie Gerritsen. Adrie zal ongeveer een week meewandelen en Bets langer.

De tocht

Alvorens ik mijn eigen tocht uitzette heb ik eerst 4 boeken gelezen van schrijvers die vóór mij ook al lange wandeltochten hadden gemaakt. Twee ervan ook door Griekenland.

Te voet naar Jeruzalem van Herman Post.
Te voet naar Jeruzalem door Sebastien de Fooz.
Pelgrim zonder God door Herman Vuysje.
De omweg naar Santiago door Cees Nooteboom.

De ervaringen van deze schrijvers kon ik toetsen aan mijn eigen ervaringen. Ik heb daaruit zeker nog heel wat nieuwe zaken opgedaan. Ook zij werden vergezeld door mede wandelaars gedurende 1 of 2 weken. Ik koos de route die Herman Post ook liep, zij het dat ik de route op een aantal punten heb aangepast.

De tocht is voorlopig als volgt:
Vertrek uit Nederland en aankomst in Igoumenitsa op 24 mei 2007.
Eerste wandeldag: 25 mei 2007.

De heenreis

Op 24 mei vertrek ik vanuit Amsterdam naar Athene met Olympic Airways. Vervolgens met een klein vliegtuigje naar Ioannina waar ik de nacht in een hotel zal doorbrengen.

Ik boek mijn reizen altijd via Wagon Lits dat kantoor houdt op het Academisch Medisch Centrum [AMC]. Mijn contact persoon aldaar is Jan Rutgers. Jan heeft al vele reizen voor mij geboekt. Het is een verademing wanner je geheel alleen in het buitenland bent, en je dan iemand kan bellen die de thuisreis voor je regelt. Ik kan Jan dag en nacht bellen.
Jan vervult ook een belangrijke functie bij het invliegen en weer vertrekken van mijn mede wandelaars.

Op 25 mei zal ik ‘s morgens vroeg de bus nemen naar Igoumenitsa alwaar de tocht zal beginnen.

Trainingen

Van groot belang voor een goed verloop van de tocht zijn de trainingen vooraf.
Zonder trainingen zullen de eerste dagen een hel zijn met het risico van ziek worden en uitvallen. Voor zover ik dit zelf in de hand heb mag dit niet gebeuren.
Ik startte mijn trainingen in de weken 14 en 15 met één á twee tochten per week van circa 20 km. De rugzak zal gevuld zijn met circa 15 kg aan kleding, stenen en voedsel [vooral water].
In de weken 16 en 17: vast 2 dagen per week maar nu over 25 km.
In de weken 18 en 19: 3 dagen per week.
In week 20 één tocht.
Op 19, 20 en 21 mei dagelijks 30 km.
Daar tussendoor zal ik zoveel mogelijk alles te voet doen. Als het mogelijk is ook met de rugzak op.

Ook op de trainingen zal ik proberen om zoveel mogelijk mede wandelaars te vinden. Het is dan gezellig, fijne gesprekken etc.
Martha heeft inmiddels al twee keer meegelopen en zal dat zeker nog wel een aantal keren doen. A.s. donderdag 12 april gaat Cees Altena mee. Ook mijn broers Nico en Eef zullen enkele malen meelopen. Ook zullen Adrie Gerritsen en Bets van Amerongen enkele keren meelopen. We moeten tenslotte aan elkaar wennen.

Kleding en de inrichting van de rugzak

Ik heb besloten om mijn ondergoed en voor zover dat nodig is ook mijn andere kleding nieuw te kopen en goed in te lopen. Er mogen geen verrassingen zijn.
Ondergoed, blouses en kousen dienen licht, vocht absorberend en makkelijk te wassen en te drogen zijn.
Ik koop alles van het merk Odlo. Ik heb er goede ervaringen mee en Odlo heeft goede spullen.
Ik koop 3 onderbroeken, een zweethemd, 2 overhemden, 3 paar sokken en 2 paar shorts.
Voor warm [heet] weer is er de paraplu. Klein formaat.
Bij regen: opnieuw de paraplu en een regenbroek.

De rugzak mag niet meer dan 15 kg wegen inclusief proviand. Als ie zwaarder is dan heb ik teveel meegenomen. Om de stille uurtjes te vullen dienen er leesboeken, puzzel boekjes en een boekje Sudoku te zijn die maar beperkt meegezeuld hoeven te worden.
Via het Grieks Verkeersbureau zal ik via ‘poste restante’ deze spullen op een aantal postkantoren bestellen. Als ik langs kom kan ik, na legitimatie, de spullen meenemen.

Wanneer ik om zeg 16.00 uur in een slaapgelegenheid aankom dan duurt het nog bijna een dag voordat ik ga slapen. Een leesboek of iets dergelijks is dan zeker welkom. Praten met de bevolking zal niet meevallen want ik spreek geen woord grieks. Ik zal me moeten behelpen met engels en duits.

Website

Op de website zal ik, indien mogelijk, dagelijks verslag doen van mijn ervaringen. Niet overal zijn internet café’s. De computers in de hotels zijn vaak verouderd.
Maar …… gelukkig heb ik een webmaster die de berichten voor mij op de website zet wanneer ik per post aanlever. Er zit dan wel enkele dagen tijdverschil tussen.

Korte samenvatting van de voor mij belangrijkste gegevens over Griekenland

Klimaat
Vanaf 24 mei tot half juni is het goed weer en goed om te wandelen. Het is dan lente. Ongeveer vanaf half juni tot begin juli [einde van mijn wandeltocht] zal het heet kunnen zijn tot 40 graden Celsius. Alhoewel de wind vanaf zee verkoeling zal kunnen geven. Er is niet of nauwelijks regen te verwachten.
Ik houd de temperatuur in Griekenland nauwkeurig in de gaten. Momenteel maximaal 25 graden. Wellicht moet ik mijn start volgend jaar toch met een maand vervroegen.

Voedingsritme
Ontbijt: wat witte/getoaste boterhammen met wat boter, jam of honing. Dit alles met koffie. De rest zelf uitzoeken. Er is soms facultatief wel wat bij te bestellen.
Middagmaal tussen 14.00 en 15.00 uur. Ongeveer, want het verschilt per regio.
2e maal: na 21.00 uur.

Taal
Naast Grieks kan het engels gebruikt worden. Zeker géén Duits.
Niet praten over Turkije; de Grieken hebben er een slechte reputatie mee.

Geld
Toch wel wat contant geld meenemen.
Niet overal zijn de europas en de eurocard zo gemakkelijk te gebruiken.
Banken zijn al om 14.00 of 14.30 uur gesloten.

Post en telefoon
De postkantoren zijn geopend van 7.30 tot 14.30 uur.

Logies
Xenonas = logiesmogelijheid.
Bij moeilijkheden:
direct naar het centrale [dorps]café.
Dorpshuis.
Gastvrije dorpsbewoner [vergoeding aanbieden].
[Toeristen]politie.
Bij de hotels kritisch zijn bij de prijs: onderhandelen. Soms 10% toeslag voor één nacht.
Top: luxieus: cat L. daaronder A t/m E. Er zitten grote gradaties in. Eerst even de kamer bekijken.

Eten en drinken
Psistasia = grillroom.
Psarotaverna = visrestaurant.
Ouzeri = tapasbar.
Estiatorion = eetzaal.
Taverna = hartelijke eetgelegenheid.
Pitsaria = pizzeria.

Liften
Met opgeheven hand, de palm in de richting van de bestuurder.
Niet met opgeheven hand en de vingers uit elkaar.

30 april 2007

Met de trainingsarbeid gaat het volgens het programma.
Van mijn broer Nico 3 jaargangen ontvangen van Touractief. Een uitgave van de ANWB.
Hierin staan wandelingen, in het gehele land. Kom ik nog eens ergens.
Ik was in Oudewater, Amsterdam en vandaag in Zelhem [Doetichem].

Mijn wandelmaten maken het goed. Bets en Adrie berichtten mij dat ze volop aan het trainen zijn. Bets zal op 7 juni om 17.55 uur op Thessaloniki landen. Zij zal mij dus op 8 juni kunnen bereiken wanneer ik volgens planning ‘s avonds in Litochoro zal aankomen.
Adrie zal op 14 juni landen op Thessaloniki.

Ik vernam dat mijn webmaster, dat is de man die mijn berichten op de website plaatst, tijdens mijn vakantie op vakantie gaat en wel van 21 juni tot 1 juli. En … nog wel naar Griekenland.
Ik heb mijn zoon Maarten gevraagd of hij in die periode de webmaster zou kunnen zijn. Hij gaat dit bekijken.

Inmiddels heb ik van het reisburo het hotel doorgekregen voor mijn verblijf in Ioannina.
Het hotel waarin ik de eerste nacht doorbreng in Griekenland.
Het is het Hotel du Lac. De prijs is € 115,50 voor een eenpersoonskamer met bad en douche. Die Grieken kunnen dus ook al rekenen en zo hoort het ook.

Week 1, 24 t/m 30 mei 2007

Donderdag 24 mei

Een goede reis gehad met een kleine vertraging. Bij aankomst in Athene regende het. In Ioanina scheen de zon. Ik heb mijn rugzak gewogen op Schiphol. Het valt mee hoor. Ik zal ongeveer met 13 kg lopen in plaats van de 15 kg waarover ik eerder sprak.
Van Athene naar Ioanina vloog ik met een klein oud vliegtuigje. Twee propeller-motoren. En een herrie dat doe krengen afgaven.
Het vliegveld is superklein. Mijn vliegtuig was de enige en vloog na een half uur alweer terug naar Athene. De deuren van het vliegveld-gebouw werden achter me gesloten. Toch is het ontroerend om daar mijn gele rugzak terug te zien. Hij/zij bleek wel ‘security’ gecheckt. Dat geel slaat op de plastic zak die ik gebruik voor het transport van de rugzak, maar ook tegen de regen over de rugzak heen dus.

Vrijdag 25 mei

De eerste wandeldag van ongeveer 25 km. Vanmorgen eerst met de taxi (bus gaat erg onregelmatig) van Ioanina naar Igoumenitsa. Ben nu in Neraida, en slaap vannacht bij een particulier voor 30 euro. Het parcours Igoumentisa-Ioanina is ongeveer 100 km. Ik zal dus op 28 mei in de loop van de middag aankomen in Ioanina. Het weer is erg goed. Overdag 27-28 graden en ‘s nachts terug naar 10 graden. Lichte bries.
Zit nu wat uit te rusten op een terras, zicht op de bergen, biertje erbij, en een uitgebreid garnituur van vlees, tomaat, feta en druiven. Dat alles voor euro 1,40.
Ik wandel over de oude, heuvelachtige weg. Er wordt een nieuwe ‘highway’ aangelegd, een soort rondweg, dwars door en over de bergen. Een enorm karwei. De goederen kunnen dan snel vanuit de haven van Igoumenitsa naar het binnenland vervoerd worden.
Er zijn twee soorten taxi-chauffeurs. Er zijn er die genoegen nemen met kleine ritjes van bijvoorbeeld het vliegveld naar het centrum. Daarnaast zijn er chauffeurs die een goede opleiding hebben gevolgd, zeer goed engels spreken, en daarom de betere klanten hebben van de betere hotels, van congressen, en dergelijke.

Zaterdag 26 mei

Mijn gewone ritme maar weer opgepakt. ‘s Morgens om 07.00 uur opstaan.
Alles klaarmaken, inpakken, ontbijt en vertrek om 08.30 uur.
Ontbijt is er bijna nooit in de kleinere hotels en slaapgelegenheden. Dat moet ik zelf regelen in het dorp of stadje, ‘bread en breakfast’ is dus een heel raar begrip hier.
Het wandelen zelf gaat ook volgens een vast patroon. Anderhalf uur wandelen en dan een kwartier rusten. ‘s Middags rust ik wat langer om wat warm te eten.

Gisterenavond wilde ik 2 brieven posten. Naar Kirsten en Hergen Schuringa en naar Rob Schilling. Er waren geen postzegels. Ik moest wel betalen. De post gaat dan dinsdag [in verband met 2e pinksterdag] naar het hoofdpostkantoor. Hopelijk komen ze aan.

Vandaag was het erg zwaar. Ik moest over een berg van ca. 1300 meter. Haarspeldbochten en zo. Vanmorgen eerst bewolkt. Nu [13.00 uur] volop zon; 27 graden.
In de bergen zijn veel kuddes schapen en geiten. De hoeders hoor ik schreeuwen maar de bel is ook alom aanwezig.

Voor Martha:
De man die donderdag op Schiphol voordrong, ene Nico Koumbalis zat pal naast me in het vliegtuig. Hij bood zijn excuses aan. Daarna heel gezellig gepraat. We zoeken elkaar later nog eens op. Hij is projectmanager bij een grote Noorse rederij: ‘Transit’.

Veel mensen spreken naast het Grieks ook Duits en/of Engels. Ouderen mensen meestal Duits en de jongeren Engels dat op school wordt onderwezen.

Onderweg al veel wilde honden gezien. Ik ga dreigend op ze af. Laat mijn verdedigingsstokje zien. Geleerd bij jiu-jitsu, gele band. Vanmiddag kwamen er 3 op me afzetten maar ze dropen wel af…..

Rond 3 uur stopt er een vrachtauto naast me en geeft me een lift. Na 3 kilometer informeert hij voor mij naar een slaapplek en zet mij af bij een bord naar Polidrosso. Ik moest nog wel 3 kwartier klauteren voordat ik er was.
Ik slaap vannacht in een hotel in Polidrosso. Een heel klein dorpje dat tegen de hellingen aanligt. Het is een oud en vies dorp. Veel huizen zijn verlaten. Veel onkruid, veel lang gras. Het is al jarenlang niet meer onderhouden. De kerk is gesloten en de sleutel ligt bij een mevrouw die slaapt. Niet storen…!!!

In het hotel is alles perfect. Ik zit in een soort appartement voor 2 personen met een keukenblok. Er wordt voor me gekookt [kip] en morgenochtend is er breakfast.
Ik loop echt in de binnenlanden. Van een internetcafé hebben ze hier alleen maar gehoord. Vandaar dat ik alles per post opstuur naar de webmaster Rob schilling die ervoor zorgt dat de berichten op de website komen. Wellicht is er in Ioannina een internetcafé.

Zondag 27 mei, 15.30 uur

Ik schrijf van uit de lounge van hotel Palladion in Ioannina. Dat kan toch niet denk je.
Ik had 20 km gelopen en dronk wat op een terras. Ik kwam in contact met een Griek om een slaapplek. Dat was er niet in de buurt en voor ik het wist zaten ik en mijn rugzak in een auto en reden we naar city centrum. Daarvoor had ik al tweemaal een lift afgeslagen. Wellicht vanwege de zondag?
Vanmorgen een Griek ontmoet op het terras van 64 jaar. Had als ober in de jaren ’60-’80 gewerkt in Duitsland Is nu priester bij de Grieks-orthodoxe kerk.
Er wordt veel gerookt. In de kroegen zie ik vooral de oudere mannen roken. Een pakje van 30 stuks kost 3 euro. Vanmorgen reden me veel vrachtauto’s achterop. Kwamen van de boot uit Igoumenitsa. De boot kwam vanmorgen aan. Wordt gelost en geladen en vertrekt weer om 16.00 uur. Vaste lijndiensten.

Onderweg zie ik een groot monument: Landelijk Vrouwen Monument. Een ploeg ploegt; 2 paarden ervoor en een vrouw erachter met de leidsels in de hand. Herinnert de Grieken aan de verplichte vrouwenarbeid en niet alleen op de boerderij, vertelde me een Griekse. Is verpleegster. Haar man overleed 2 jaar geleden aan kanker. Ging nu naar haar dochter. Was bang voor slechte mannen en bood mij daarom geen lift aan. Ik begreep het niet helemaal.
Er wordt vaak onderweg gevraagd naar het waarom van mij wandeltocht.
1. de uitdaging.
2. de sportieve prestatie. wandelen is mijn hobby.
3. gezondheid. Goed voor lichaam en geest.
4. persoonlijke overwegingen.

Maandag 28 mei; 2e Pinksterdag

Ik wil nog melding maken van mijn kennismaking met de Griek, de bar-eigenaar in Neraida. Zijn naam: Terry. Hij bood mij zijn huis aan. Ging zelf boven wonen waar ie zij eigen inrichting heeft. Hij is gescheiden, zijn vriendin is na 17 jaar weggegaan. Hij is niet gelukkig. Er zat verdriet in zijn ogen. Hij reed in zijn auto 25 km om, om voor mij contant geld op te halen bij een bank. Hij hechtte veel waarde aan de astronomie. Hij wist mij te vertellen dat ik een boogschutter ben!!! Ben met hem wezen eten. Hij gaf mij zijn telefoonnummer. Ik mag hem altijd bellen wanneer ik in de moeilijkheden zou zitten. Ik geloof hem.

Ik lig 1 dag voor op mijn programma. Door die lift naar Ioannina en mijn voortvarende wandeltempo. Dus voor diegenen waarvoor het belangrijk is: Bets en Adrie: let op!

Niet alleen van deze Terry maar ik ontmoet veel hartelijkheid, behulpzaamheid van vele Grieken. Het zijn aardige mensen. Zeker wanneer ik de rugzak op heb.

Ik wil nog een nacht in Ioannina blijven. Kan ik morgenochtend mijn boodschappen doen. Wilde vandaag per bus 25 km richting Metsovo. En terug lopen. Maar er gaat vandaag maar 1 bus en wel om 16.00 uur.
Aan de receptie van het hotel hoorde een vrouwelijke gids dit en bood aan om met de touringcar mee te reizen. De vrouw had enorme borsten. Een soort afdak. Daar moet wat mee gebeurd zijn!.

De route terug was prachtig. Kijk op het grote meer van Ioannina. In dat meer ligt ook weer een eiland. Je kunt er alleen maar met de boot komen. Toeristische trekpleister bij uitstek. Er ligt, zoals overal trouwens veel rommel langs de weg. Op de hellingen en in de dalen zag ik zelfs karkassen van vrachtwagens liggen. Het weer was vandaag erg wispelturig. Eerst bewolkt met wat zon. In de middag enorme onweersbuien. Tussen de buien door ben ik thuis gekomen. Ik had wel mijn zonnebrand bij me maar geen paraplu.

Vandaag dus zonder de rugzak gelopen. Fijn hoor. Ik heb nu 100 km afgelegd. 10% dus. De voetjes zijn goed maar de kuit-en dijspieren zijn stijf. Komt door de steile bergen en de afdalingen. Vanavond maar eens extra oefeningen doen.

Het honden gevaar vandaag meegemaakt. Vanuit de bergen kwam ie achter me aan maar een auto reed hem aan. Jankend liep ie terug de bergen in. Geluk gehad. Het gevaar is niet de blaffende honden realiseer ik me maar juist dat andere soort. Vallen van achteren aan. Een gewaarschuwd man telt voor twee. Geldt zeker voor mij. Alhoewel: als ik de rugzak op zou hebben dan kan er niet van achteren aangevallen worden. Komt ie van links of van rechts dan heb ik mijn ‘stokje’.

Dinsdag 29 mei

Metsovo. Ik wilde vanmorgen met de bus richting Metsovo om te starten op de plek waar ik gisteren in de touringcar ben gestapt: Baltouma. De bus gaat om 06.00 uur [te vroeg], 11.00 uur [te laat] en 16.00 uur [not done]. Dus maar een taxi genomen. De taxi kost hier ongeveer Euro 1,– per kilometer.

Akelig weer vandaag. Vanmorgen bewolkt, regen onderweg, en in de loop van de middag wordt het koud, met een snerpende wind. Om 17.00 uur was het in Metsovo 17 graden.

De poncho heb ik dit jaar niet meegenomen. Deze sluit af en zorgt ervoor dat ik kletsnat wordt van de transpiratie. Om mijn rugzak heb ik een plastic zak [als het regent]. Die zak gebruik ik ook tijdens de vliegreizen. Verder gebruik ik een paraplu. Niet alleen tijdens regen maar ook bij felle hete zon. Vooraf was ik bevreesd voor de hitte hier in Griekenland. Tot op heden is dat niet terecht. Onderweg vertelde men mij dat er in de maand mei altijd al veel regen valt. Dit jaar is dus geen uitzondering.

Ik ben blij dat de feestdagen voorbij zijn. Nu, dinsdag, is iedereen weer aan het werk. Er is onderweg van alles te zien. Zeker die ‘highway’. Geweldige bouwplekken, tunnels, bruggen, etcetera. Overal wordt er aan gewerkt. De weg moet over 3 jaar klaar zijn. Maar dat horen ze hier al 5 jaar. Het is een miljarden-project. De weg loopt van Igoumenitsa naar Thessaloniki, en verder dor naar Turkije. Loopt hier vlak zuidelijk langs Metsovo. Op onderdelen is de weg opengesteld voor personenauto’s.

Opnieuw weer mensen gesproken, mannen, die in Duitsland gewerkt hebben. Er moet in de jaren ’60-’70-’80 een ware invasie geweest zijn van Grieken die in Duitsland gewerkt hebben. In de bouw, in de horeca. De mannen hebben nu allemaal dienstverlenende beroepen: ober, taxichauffeur, benzinepompbediende. Of zijn dat beroepen die ík tegenkom. Velen zijn weer teruggegaan omdat het in Griekenland nu óók goed gaat! In Metsovo zijn veel hotels in aanbouw.

De route was vandaag alleen maar stijgend. De bergen om mij heen reiken tot 1500-1600 meter. Dat gaat morgen nog door tot de Katara-pas, waar ik doorheen moet: een hoogte van 1820 meter. Daarna gaat het naar Kalambaka alleen maar berg af naar zee-niveau.

In Metsovo heb ik mijn leerboek opgehaald, dat ik daar, via poste restante, naar toe had gestuurd. Het boek was uit de envelop gehaald en lag ergens achter een stel ordners. Maar goed, ik heb het.
Ik vind het erg lastig om de tijd door te brengen van zeg 15.00 uur tot 22.00 uur. De tijd is nodig om het lichaam te laten herstellen. Maar ik moet dan wel wat te doen hebben. Daar hoort steevast een rondje door de stad of dorp bij. Daarnaast lees ik veel, puzzelen, sudoku’s.

Op vier plekken in Griekenland heb ik boeken liggen. Het huidige boek, ‘In de ban van bedrog’ van Elisabeth George is uit. Ik ga nu beginnen aan ‘Gehaaid’ van Steven Hall. Ik kreeg dit boek van Slachtofferhulp bij gelegenheid van mijn 5-jarig jubileum.

Woensdag 30 mei

Trigora is een klein plaatsje tussen Metsovo en Kalambaka. Ik had al een kleine 30 km gelopen toen het hevig ging regenen. Ik had me er juist op gekleed toen een Albanees me een lift gaf naar het hotel in Trigora. Ik heb er een prachtige 2-persoonskamer van 40 vierkante meter voor Euro 33,50 inclusief ontbijt. Vis had ik al vaak willen eten maar het was in de restaurants niette krijgen. Loop ik hier in Trigora, op zoek naar een biertje, zie ik bij een restaurant twee grote bakken met levende vissen. Wel hondderd zaten erin. Ik heb heerlijk gegeten.
Vanuit Metsovo was het steeds maar bergopwaarts tot aan de Katara-pas. Ongeveer 1800 meter hoog. Prachtige vergezichten. Maar ook erg koud, guur en regenachtig weer.

Voor Martha: unheimliches Wetter!

Ik maak nog twee opmerkingen over de honden en dan niets meer erover. Het ergste heb ik trouwens wel gehad. Op de Katara-pas kwamen twee wilde honden op me af. Alsof ze blind zijn, kwam één ervan onder een passerende auto die hem wel 20 meter meesleurt. Jankend komt ie eronder uit. De andere geef ik een trap tegen zijn kop. Op de afdaling van de Katara-pas zie ik wel 6 honden. Ik geef een herder een euro en helpt mij. Hij sloeg ze stuk voor stuk van me af. Ik dankte hem met een handdruk. Hij boog tot op de grond. Ik gaf hem nog een euro want als hij er niet was geweest…..

Buiten Metsovo maar ook op de andere hellingen zie ik skiliften. Nu begrijp ik waarom er in Metsovo zoveel hotels gebouwd worden.
Ik drink koffie in één van de restaurants bij een skilift. Een prachtig groot restaurant. Ik vraag de ober/eigenaar hoe hij denkt over de kwestie sneeuw versus de opwarming van de aarde. Hij denkt dat ie hoog genoeg zit voor voldoende sneeuw. Ik hoop het voor hem.

Die ‘highway’ blijft me maar intrigeren. De aanleg ervan is overal. Het betekent dat er drie wegen boven elkaar liggen. Eén voor de plaatselijke bevolking in het dal; de tweede is de weg waar ik nu op loop; en de derde wordt dan die ‘highway’.
Er worden niet alleen schapen en geiten ‘gehoed’, maar ook koeien. Ik zag vanmorgen twee boeren met wel 50 koeien. Er was een [jonge] assistent bij en drie honden.

Wanneer ik in de kroegen wat ga drinken ontmoet ik dus de oudere mannen die roken en schnaps drinken. Ze vragen naar het waarom van mijn wandeltocht. Heb ik dan geen vrouw en kinderen thuis??? Ik vertel: 1 vrouw, 3 kinderen, en 7 kleinkinderen [de tweeling van mijn jongste dochter Kirsten is op maandag 21 mei geboren]. Nu begrijpen ze er helemaal niets meer van. Ik zelf eigenlijk ook niet.

Met mijn gezondheid gaat het goed. Ga ‘s avonds om 22.00 uur slapen. Wordt rond 23.30 uur en 01.00 uur wakker met lichte kramp in de spieren. Is een oude kwaal. Ik loop dan enkele rondjes door de kamer, drink wat water, en maak een plasje. Slaap vervolgens door tot 7.00 uur ‘s morgens.

Er is hier geen internet. Ik kan dus geen berichten lezen. Wellicht in Kalambaka of Trikala; maar zeker in Larissa.

Week 2, 31 mei t/m 6 juni 2007

Donderdag 31 mei

Kalambaka. Ik heb er vandaag eens flink de vaart ingezet. Bijna 30 km gelopen. 14.30 uur ‘thuis’ in hotel Rex. Het was prachtig weer, 27 graden en een lichte bries.
Gisterenavond naar een Grieks-orthodoxe kerkdienst geweest. Er was een priester, een voorzanger en een koster. Ik was de enige ‘gelovige’. Kreeg gelijk een brood in mijn handen geduwd door de priester. Arme pelgrimganger! De dienst bestond uit veel wierook en enorm veel kruistekens. Die priester bleef maar doorgaan. Dan veel liederen door de priester en de voorzanger. De koster bleef maar wat prutsen met de kaarsen en zo. Na afloop een praatje gemaakt. Ze doen dat elke dag om 19.00 uur. Zondag zit de kerk [100 plaatsen] vol zeiden ze. De kerk was van binnen beschilderd met diepe kleuren. Veel apostelen met papieren perkamenten. Veel glitter.
De salata is heerlijk. Wordt hier enorm veel gegeten. Ook ‘s Middags met een drankje. Tomaat, feta [kaas], grote ui, komkommer, gedroogde olijven/olie.
Het is steeds weer enerverend om ‘s morgens te vertrekken en niet weten waar ik ‘s avonds zal slapen. Het roept nog steeds spanning bij me op. Alhoewel ik weet dat er altijd wel weer een oplossing komt. Vandaag was het makkelijk maar na Larissa komen nog enkele moeilijke dagen. Er zijn daar dan in het binnenland gewoon geen slaapplekken. Ik merk dat ik er toch nu al mee bezig ben.

Er zijn enkele vragen bij me binnen gekomen. Dat is heel fijn. Door ze te beantwoorden kan ik beter aangeven hoe het nu met me gaat. Wat er speelt. Bovendien weet ik wat er in Holland wordt gedacht zodat ik daar dan van hieruit op kan reageren. De namen van de vragenstellers zijn uiteraard bekend maar ik zal ze niet noemen. Ik zal de vragen later beantwoorden. Hoe meer vragen hoe liever omdat mijn tekst naar verloop van tijd wel zal opdrogen.
Er zijn alvast 2 vragen:
of ik medicijnen gebruik;
waarom maak ik geen boekje over mijn wandeltochten. Hier zijn meerdere vragen over.

In de bergen heb ik verschillende houtopslagplaatsen gezien. Gezaagde bomen. Geen zagerijen? Is logisch want op de hellingen staan veel bomen. In de plaatsen zijn dus ook veel winkels met allerlei snuisterijen van hout. De vele herders, die verder toch niks te doen hebben, snijden artikelen uit hout en laten dat bij slijperijen mooi uitslijpen.
Ik ontmoette een man die aan het wandelen was. Bleek in Keulen te hebben gewerkt. Goed geld verdiend, zuinig geleefd. Kocht daarvan een ‘tankstelle’. Heeft dit nu verpacht. Benzinepomp, restaurant en een winkel. Werkt nu aan zijn conditie. Is 1.65 meter lang en weegt 85 kg. Was 100. Moet nog naar 70 kg. Denkt dat ie te zwaar is omdat ie teveel vlees eet. Gaat dat nu minderen. En de rest? Ach meneer ik moet toch ook een beetje van het leven kunnen genieten.

Vrijdag 1 juni

Trikala. Een rustige dag vandaag. Kalamba – Trikala is maar 20 km. Mooi weer. Begint warm te worden. Om 14.00 uur was het 30 graden hier in Trikala.

Vandaag maar weer eens van de autoweg afgeweken en zijwegen genomen voor zover ze er zijn. Geen succes hoor Het zijn verharde zandwegen, af en toe wat asfalt. In de dorpen zie ik geen mens, de huizen zijn gesloten. Maar niet meer doen. De auto’s maar op de koop toenemen. De mensen rijden hier allemaal op kleine scootertjes/brommers; fietsen heb ik nog niet gezien.

Regelmatig schieten er mooie licht groene salamanders de slootkant in. Zijn ongeveer 20 cm.
Voor Hans van Rij: Een alternatief voor die verschrikkelijke kwakende groene kikvorsen van je?

Vanmorgen bij het ontbijt een Canadees ontmoet. Rijdt met zijn zoon, die geschiedenis studeert, door Griekenland. Gaat vandaag naar het orakel van Delphi. Zijn ouders komen uit Griekenland. Hij had een probleem. Hij was al 5 dagen in Griekenland maar kon geen wasserij vinden. En zelf doen vraag ik? Ik heb het hem voorgedaan met mijn wasmiddel van het Kruitvat.

Aan Trees en Hen Kropman: Wat een sukkel hé. Gelukkig een uitzondering nietwaar?

En nu de beantwoording op 2 vragen.

Of ik medicijnen gebruik.
Kan ik kort over zijn. Nee. Zelfs aspirientjes heb ik niet bij me. Ik luister goed naar mijn lichaam. Als er iets is dan de oorzaak opsporen en wegnemen. Het lichaam regelt veel zelf. Als dat niet gebeurt dan alsnog een arts inschakelen. Wel gebruik ik al vele jaren 2 pillen per dag. Advies van een sportarts. Een voedingssupplement en een pil voor celbescherming. Houdt de ouderdom tegen!!! Of ze echt werken weet ik niet. Maar ik voel me wel gezond.

Over mijn ervaringen met andere Grieken.
Let op: ik ben pas 1 week in Griekenland. Maar het lijkt wel dat die Grieken die in Duitsland gewerkt hebben, goed Duits spreken en goede jobs hebben. Die niet in Duitsland zijn geweest spreken alleen maar Grieks, zijn schaapherder of zitten in de kroeg. Ik kan natuurlijk niet voor alle Grieken spreken want dat weet ik gewoon nog niet.

Zaterdag 2 juni

Ik ben vanmorgen vroeg opgestaan. 06.30 uur. Ik wil vanmiddag in het hotel zijn wanneer het echt heet wordt. Mijn plan is om het een derde deel van de route Trikala – Larissa [60 km] af te leggen hetgeen gelukt is. Bus genomen naar Larissa. Morgen weer met de bus terug naar Georganades waar ik vanmiddag gestopt ben. Mooi weer. Volop zon, flinke bries.

Onderweg om 09.30 uur loopt er een kerk leeg. Begrafenis van een overleden man. Allen hebben een plastic zakje meegekregen met enkele broodjes erin. Ook iets kruimeligs …….. in een bakje. Ik wil even de kerk van binnen zien. Krijg ook brood in mijn handen geduwd met de mededeling dat de kerk gesloten gaat worden. Alle kerken, ik heb er al heel wat benaderd, zijn gesloten en niet te bezichtigen.

De weg Trikala – Larissa wordt verbreed. Daarvoor worden de hellingen te grazen genomen. Grote bulldozers bijten grote happen zand en grint uit de hellingen. Niet een maar ik heb er wel 4 gezien. Zonde van het milieu. Het is geen gezicht; afschuwelijk zelfs. Zou verboden moeten worden. En als die gaten nou netjes opgevuld zouden worden! Misschien komt het besef later.

Gisterenavond nog even de stad Trikala in geweest. Er zijn verschillende straten geheel gevuld met terrasjes. Drank, ijs, koffie en thee. Wel 2 km achter elkaar.
De restaurants zijn ook geheel geconcentreerd in ca 10 straten. Alleen maar restaurants. De straten geheel gevuld met stoelen. Het is Valkenburg maar 10x zo uitgebreid. Toen ik om 21.30 uur naar mijn hotel ging was maar 10% bezet. Wordt dus geen vetpot. Het was nog steeds 30 graden.

Hetzelfde maar nog uitgebreider tref ik hier in Larissa aan. Hier zijn ook de restaurants nog weer onderverdeeld in: grill, vis etc.

Vandaag geen vragenrubriek.

Zondag 3 juni

Larissa. Vandaag door veel landbouwgebied gelopen. De boeren, de loonwerkers, de winkels met landbouwproducten: een en al bedrijvigheid. Op de landerijen zag ik vaak kleine [vervallen] schuurtjes. Er blijken waterpomp-installaties in te staan. Meerdere boeren zijn er op aangesloten en besproeien zo hun land. Ook wordt er water gehaald uit de rivier de Pionios.
De leidingen liggen over vele kilometers naar de landbouwgebieden. Overal zijn de boeren bezig om de waterbuizen aan te leggen. Veel boeren gezinnen harken hun land met de hand. Ik zag machines die ik 50 jaar geleden ook al bij mijn vader op de boerderij gebruikte. Ook zag ik handel in hooi. Er werd gewogen op een [gemeentelijke?] weegschaal. Handje geklap en het hooi werd overgeladen.

Het openbaar vervoer [bus] is goed geregeld. Overdreven zelfs en erg kostbaar. Op elke bus zit een chauffeur [uiteraard zou ik zeggen] maar ook een kaartjes-verkoper. Halverwege de rit komt er een controleur binnen die alles nog weer eens controleert.

Op het terras voor me zitten 5 vrouwen van zo rond de 30 jaar. 4 ervan zijn doofstom. Er is een enthousiaste discussie. Dit steekt schril af van mijn tocht waarin ik met veel mensen praat, luister etc. Even wat om bij stil te staan.

Het is me gelukt om vanmorgen een kerk binnen te gaan. De luidspreker hing aan de buitenkant van de toren. Het geluid galmde door het dorp. In de kerk waren naast de priester en de voorzangers slechts 8 vrouwen en 2 mannen. De gelovigen hebben geen inbreng.

De vragenrubriek.
Hoe krijg ik de berichten op de website. Dat gaat zo.
In de loop van de dag maak ik korte aantekeningen die ik op het eind van de middag uitwerk en opschrijf. Als er een internetcafé is dan gaat het bericht direct naar de webmaster. Zo niet dan stuur ik het bericht per post. De webmaster tikt het dan uit en plaatst er de foto’s bij naar eigen inzicht. Op-en aanmerkingen zijn welkom. Ook van de lezer.

Maandag 4 juni

Voor de derde en laatste keer vanuit Larissa.
Afgelopen nacht me erg liggen opwinden over de muggen in dit hotel [bij trein station]. Muggen reageren niet alleen op licht maar ook op menselijke geuren. Dit laatste wist ik niet. Het was warm, het raam opengezet, licht uit. Wordt om 23.00 uur wakker en de kamer zit vol muggen.
Vandaag aan Panos [receptionist] gevraagd hoe dit nu verder moet.
Panos zegt: ramen dicht en airconditioning aan. Ik zeg tegen Panos dat ik geen apparaat heb om dat ding aan te zetten. Panos: daar moet je zelf om vragen!!! Wordt vervolgens centraal vanuit de receptie geregeld. Dit had ik graag zaterdagmiddag vernomen.

Panos vertelt me nog 2 andere zaken.
Eerst de enorme werkeloosheid hier in Griekenland. Is volgens Panos 30%. Dit komt omdat er 1.000.000 mensen uit Albanië, Servië, Slovenië enz. hier clandestien zijn komen werken in de bouw en in de fabrieken.
Ik zei toen: Precies zoals jullie Grieken dat 20, 30, 40 jaren geleden deden toen jullie in Duitsland gingen werken. Dit begreep Panos niet.

Ten tweede vertelt Panos dat hij het hotel de gehele nacht open moet houden.
Musici versieren ‘s nachts vrouwen en nemen die dan mee naar de reeds gereserveerde kamers. Het is verboden maar er wordt voor betaald en het wordt oogluikend toegestaan.

De vragenrubriek.
Als reactie op mijn verhalen op de website vertellen mensen mij dat ze ook wel eens een poosje met me mee zouden willen lopen. Ik begrijp dit wel maar wil wel berichten dat het niet allemaal pracht en praal is hoor. Het is ook hard werken, soms intense vermoeidheid [had ik gisteren avond], de eenzaamheid, elke dag maar weer die rugzak met 13 kg erin 25 km verplaatsen.
Het is prachtig hoor, ik geniet maar er is ook schaduw!!!
Bij voldoende belangstelling zal ik in september een avond beleggen om er met elkaar eens over te praten. Als je belangstelling hebt dan hoor ik het graag.

Dinsdag 5 juni

Platamonas, Hotel Kronos. Tja mensen, er zijn van die dagen. Verschrikkelijk. Toen ik vanmorgen om 07.30 uur vertrok regende het ‘blaasjes met pijpenstelen’. Plenzen werd het later; hevige buien met onweer en weerlicht denderden tussen de bergen door naar de zee. Soms angstaanjagend. Het is niet meer droog geworden. Ze zeggen hier dat het weer van streek is. Waar heb ik dat meer gehoord.

In een café, na 2 uur lopen, werd me verteld dat er geen hotel is in Tembi alhoewel dat herhaaldelijk in Larissa werd verteld. Wel een hotel dat 8 km van de route ligt.
Ik kreeg een lift naar Tembi en zou dan verder lopen naar Platamonas. Als een verzopen kat kwam ik aan. Moe, rillend van de kou, kletsnat, water in mijn schoenen, bril kapot; was in de verdrukking gekomen. Reserve bril komt goed van pas. Hoezo schaduw kanten? Zie gisteren.

Het is altijd weer lastig om een grote stad als Larissa uit te komen. Mijn kompas deed goed werk. Ik had thuis geoefend. De weg vragen is vragen naar iets onbekends.
Stel je staat in het hartje van Utrecht en vraagt de weg naar zeg…….Woudenberg.

De man die mij een lift aanbood was van beroep intercedent verkoop. Werkt zelfstandig en coacht verkopers van grote ondernemingen.

Terwijl het buiten doorgaat met regenen vermaken de badgasten zich met spelletjes, kaarten; bridge? En praten: 6 vrouwen bij elkaar. Ik lees mijn boek want dat moet a.s. donderdag uit zijn want dan wordt een nieuw boek voor me mee gebracht. Ook Sudoku komt goed van pas. Kirsten mijn jongste dochter leerde mij dit spelletje voordat ik vertrok.

Woensdag 6 juni; 23 km

Litochoro. De ellende van gisteren is alweer vergeten. Het was bewolkt en de zon brak er regelmatig met succes doorheen. De schoenen zijn weer droog.
Zoveel mogelijk langs de zee gelopen. Veel dorpjes waar ik doorheen kwam liggen enkele kilometers het binnenland in maar hebben aan zee een dependance ingericht. Veel terrasjes weer en veel restaurants en winkels met ondingen die je anders niet koopt. Het is weer volop Valkenburg.

In Leptokaria [ligt aan zee] staat een straat over 100 meter wel een halve meter onder water. Door de regen van gisteren. De bewoners aan die straat waren bij elkaar en razend. Het water loopt gewoon hun huis binnen. ‘Dit is nou al jaren zo’ en ‘ze’ doen er niks aan. Zegt alles over de mate van onderhoud van de wegen. Er is veel achterstand.

Ik heb nu zo langzamerhand wel een indruk van de prijzen voor de kamers. In het binnenland 30 tot 35 euro en in de grote steden het dubbele. Soms inclusief ontbijt maar vaak ook niet.

In Ioannina vond ik een verzoek op de kamer:
“Het water en de afwasmiddelen zitten in de prijs inbegrepen maar wilt u ons helpen met betrekking tot het milieu. Wast u niet om het wassen zelf maar wast u alleen als het echt nodig is. Wanneer u 1x per week minder wast dan besparen we met elkaar 15%”.
Mijn sokken was ik toch graag elke dag.

De vragenrubriek.
De familie X te Z maakt mij erop attent dat er fouten zitten in het programma dat ik maakte met de kilometers en de vermoedelijke aankomst- en doorkomst-tijden. De problemen komen na Thessaloniki.
De familie heeft gelijk waarvoor mijn excuses.
Leuk dat jullie de atlas er eens bij hebben genomen.
Het overzicht was opgenomen om een indicatie gegeven maar heeft nu geen functie meer.
Ik lig b.v. nu al 2 dagen voor op het schema.
Desgevraagd zal ik dagelijks de gelopen kilometers opgeven. Zoals je ziet ben ik er vandaag al mee begonnen.

Week 3, 7 t/m 13 juni 2007

Donderdag 7 juni; 25 km

Lithogoro, waar ik gisteren verbleef, is een mooi plaatsje gelegen aan de voet van de hellingen van de Olympus berg. Historische grond dus. Huizen, straten en winkels zijn netjes en goed afgewerkt. Goede terrasjes en restaurants maar niet overdadig veel. Geen rommel. Een prachtig park. De winkels zijn van goed niveau met een groot achterland. Het onderscheidt zich van alle andere plaatsen die ik tot op heden heb gezien. Geen ‘Valkenburg’ allure.

Ik ontving gisterenavond van 2 wandelmakkers de volgende spreuken:
“Als je niet kunt vergeten dan heb je geen tijd om te ademen”
en
“Afzien=ontdekken”.
Het venijn zit in het begin van de spreuken maar in het tweede deel komt de beloning.
Dank voor deze duw in de rug. Jullie hebben het begrepen.

Er zijn me vandaag nog 4 zaken opgevallen:
* regelmatig zie ik hier jonge herders met vele honderden schapen/geiten. Het loont kennelijk de moeite weer;
* op erg veel huizen staan hier zonnepanelen op het dak van de woonhuizen met daarbovenop een heel grote batterij. Moeten wij ook maar eens aan gaan beginnen Martha;
* een grote afvalstortplaats gezien. Wel 100 bij 50 meter en 20 meter diep. De wanden en de bodem waren bedekt met landbouwplastic. De afvalverwerkingsmachines zullen wel over 25 jaar komen;
* in de aanloop naar grote plaatsen zie ik kleine cafetaria’s met nagenoeg geen zitplaatsen. Bestellingen komen per telefoon binnen en worden door koeriers op kleine snelle brommertjes bezorgd, zoals bij ons de pizza’s.

Vrijdag 8 juni; 30 km

Agathoupolis is een klein vissersplaatsje aan de Egeïsche zee.
We zitten aan een pilsje en kijken uit over zee. We, omdat Bets van Amerongen zich vandaag bij mij heeft aan gesloten en een dag of tien met me mee zal wandelen. Toen we het dorp binnen kwamen werd er al geroepen: toeristen. Er werd ook doorgebeld: een hoteleigenaar stond al klaar met pruimen om ons te verwelkomen. ‘s Avonds eten we vis die men zelf op zee gevangen had.

Drie zaken die vandaag zijn opgevallen:
* rettich is een product dat hier veel verbouwd wordt. Het is een witte wortel.
* gisteren schreef ik over de zonnepanelen met een accu er boven op. Ik zie nu dat ik me vergist hebt. Het zijn warmwaterboilers. Of kan het beide?
* tussen de middag eten we warm in Makrygialos. Midden in het dorp zit op een lantaarnpaal een ooievaarsnest. Met 3 jongen. Wat een prachtige natuur is het hier.

Ik ga nu stopen. Morgen maar weer wat weer want dit is een over jarige computer.

Zaterdag 9 juni; 34 km.

Sindos. Het plan was om in Kimina te gaan slapen maar er was voor ons geen plek in de herberg. Doorgelopen naar Halastra = 5 km. Weer geen plek. Om moedeloos van te worden. Toen maar weer door naar Sindos = 7 km. waar we nu een leuk appartement hebben. Het ontbijt maken we morgenochtend zelf klaar. Al de spulletjes zijn al klaar gezet.

Tot overmaat was ik mijn wandelkaart onderweg verloren/vergeten. Opgehaald. Weer 6 km zodat we ruim 40 km. hebben gelopen. Is te veel. Dit houd ik niet vol. Morgen nemen we rust en lopen maar de helft zeggen we tegen elkaar.

We wilden vanmorgen de autosnelweg naar Thessaloniki nemen maar het was toch te druk en daardoor te eng daarop en daarom gaan we verder op de landweg ernaast. Na verloop van tijd toch weer naar de autoweg omdat de landweg eindigde in een 1 meter diepe overstroming.

‘Gehaaid’, het boek dat nu uit is, is een zeer apart boek, fictie. Eric, de hoofdpersoon verliest, na een ongeluk, zijn verstand. Via een ludoviciaan = een haai, krijgt hij zijn verstand weer terug. De liefde vindt ie ook weer [terug].
Vandaag begin ik aan de ‘Vliegeraar’ van Khaled Hoesseini. Schijnt een prachtig boek te zijn.

Zondag 10 juni

Thessaloniki. Vandaag zullen we inderdaad maar circa 20 km lopen. We gaan proberen om een hotel te vinden aan de oostzijde van de stad. Dan kunnen we morgen direct het binnenland in.
Het is nu 14.00 uur en werken het internet af. Ook kijken we op internet naar dat hotel en vergelijken wat prijzen want er zit nogal wat verschil in. Daarna gaan we warm eten want dat doen ze hier tussen de middag.

Zojuist ook aan de haven geweest. Prachtig vergezicht. Lekkere bries en een fijne zon. Het geheel doet weldadig aan. We hebben een vakantie gevoel. Dat is ook wel anders geweest nietwaar. Zo zie je maar. Soms valt het tegen en soms zit het mee.

De laatste dagen had ik last van mijn darmen. Pijn erin. Hevig soms.

3 zaken heb ik veranderd.
* geen water meer drinken uit de kraan maar uit de winkel
* minder koffie drinken want koffie onttrekt water aan de lichaamscellen
* meer water drinken overdag ook al schijnt de zon niet en heb ik geen dorst

De pijn is inmiddels verdwenen met dank aan Bets die doktersassistente is geweest en marathonloopster is.

Nog een andere zaak leg ik hier vast zodat ik daar aan kan werken wanneer ik weer in Nederland zal zijn. Onder mijn kleine teen aan de linkervoet zit een enorme wrat. Is weg te krijgen met likdoornpleister = ‘salecyl’.

Maandag 11 juni; 29 km.

Langadikia. De eerste slaapplaats op het traject 175 km lange Thessaloniki-Kavala. Het was [weer] erg moeilijk om Thessaloniki uit te komen. De grote wandelkaart en de kaart van de stad waren niet goed op elkaar afgestemd. Toen vastgesteld in welke plaats we, direct buiten de stad, zouden starten, en dus bus maar genomen hebben naar Asvestochori.

Prachtig wandelweer vandaag. 28 graden, zon en een lekkere bries. Maar … ineens wordt het heet. Nu, om 17.00 uur, is het in de schaduw 32 graden. In de zon 38 graden. De zomer is dus begonnen.

Rond 13.00 uur komen we vandaag bij een restaurant. Er zitten zeven mensen te eten en te drinken, en iedereen kijkt ons heel verbaasd aan. De eigenaresse zegt tegen Beb: “Schiet je vent overhoop, flikker je tas weg, en kom gezellig bij ons eten”. Mevrouw begrijpt maar niet dat een man z’n vrouw zo’n zware tas laat dragen!!

Zaken die vandaag zijn opgevallen:
* In de kroegen wordt back-gammon gespeeld.
* Tegenwoordig doen veel mensen in Nederland nordic walking. Maar weten we nog wel wat power-walking is? Het wordt hier nog wel beoefend
* Net buiten Exohi staan nog een aantal steen/kalkfabrieken. De bergen zijn over honderden meters uitgehold. Bovendien wordt er kalk geproduceerd. Ik zie die rommel in het land, in de rivieren; wel over 1000 meter. Hier wordt werkelijk een aanslag op het milieu gepleegd. Ik krijg tranen in mijn ogen.
* In de afdaling naar Ag. Vasillos nemen we een pad binnendoor. Ongelofelijk mooie flora.

We zitten nog steeds in de buurt van de zee; en het meer L. Koronia. Dus we eten vanavond vis met een lekkere fles rode Griekse wijn.

Dinsdag 12 juni; 28 km.

Stavros aan de golf van Orfanou; er is verder in de omtrek geen slaapplek. Het was vandaag erg heet; vanmiddag zo rond 13.00 uur wat het 35 graden. We hebben het wandeltempo aangepast. We lopen van 8.30 tot 13.00 uur met weinig rust. Dan warm eten tot 14.30 uur. Daarna nog wat wandelen. De hitte is dan voorbij.

 

 

Stavros ligt aan zee. Direct na aankomst nemen we een duik in de zee. Mooie zee, veel zout, flinke bries.

Gisterenavond in een restaurant afgesproken voor een ontbijt om 8.00 uur. Niemand aanwezig. We waren stomverbaasd. Gisterenavond was het nog wel zo gezellig! Vanmorgen dus de eerste 20 km gelopen op (oud) water.

Wat me vandaag is opgevallen, maar dat zag ik ook al in de omgeving, super benzine voor Euro 1,–. Bij ons in Nederland Euro 1.35. Die 0,35 gaat naar de regering Balkenende. Waar is dat nou toch goed voor?

Vragenrubriek.
Een jonge fan (die zijn er ook) vraagt of ik wel eens bezienswaardigheden ga bezoeken, en zo nee, waarom niet. Zo ja, waarom schrijf ik er helemaal niets over. Het antwoord is eigenlijk heel simpel. Mijn doel is om een wandelprestatie neer te zetten. Daar passen geen toeristische uitstapjes in. Alleen wanneer het op mijn weg komt, of ik moet ‘mijn tijd doorkomen’. Van de vele bezienswaardigheden hebben anderen (bijvoorbeeld de ANWB) al prachtige boeken geschreven. En bedenk, elke stad en elk dorp heeft wel een kerk, een ruïne een klooster, een moskee, etc. Etc. Eigenlijk wil ik gewone Grieken ontmoeten. Eén zijn met de natuur en de bevolking.

Het is trouwens een historische dag voor mij. Ik heb vandaag de 500 km grens overschreden. Ik ga aftellen. Ik begin er steeds meer in te geloven dat ik mijn tocht af zal maken.

Woensdag 13 juni; 25 km.

Asprovalta. We moesten vandaag 15 km terug naar Asprovalta omdat er geen slaapplek was. Morgenochtend weer dezelfde afstand terug om van daaraf te starten.
Ik kom nog even terug op de ‘bezienswaardigheden’ van gisteren. Er bestaat een heel uitgebreid netwerk van archeologische en pre-historische vindplaatsen. Keurig in kaart gebracht. Wel honderden. In een ervan ben ik eens wezen kijken. Mooi, indrukwekkend. De anderen zullen ongeveer hetzelfde zijn? Cultuur barbaar ben ik?

We liepen vandaag zo eens wat te filosoferen. We vinden eigenlijk dat we heel wat mans zijn. Er zijn [top] sporters die zich laten begeleiden door een psycholoog, een fysiotherapeut en een kok. Wij niks van dit alles. We doen alles zelf. We zijn gewoon all-round.

Onderweg komen we langs een heel groot vakantiepark. Blijkt een kinderkamp te zijn. We mogen er eten en drinken. Maar …. eten wat de pot schaft. Patat met een kippepoot en een glas water. We zitten er nauwelijks en daar komt een overvolle bus aan met senioren. Uitleg: Deze senioren zijn ook welkom buiten de vakanties om.

In Nederland drink ik ‘s avonds altijd 2 borrels. Jonge jenever. Ik heb de vervanging gevonden. ‘s Avonds een lekker visje met een goed glas wijn en 2 ouzo’s voor het slapen gaan.

Week 4, 14 t/m 20 juni 2007

Donderdag 14 juni; 32 km.

Kavala. We zijn laat [18.30 uur] in Kavala aangekomen. Vanmorgen kwamen we moeilijk weg uit Asprovalta. De langskomende bussen waren allemaal ‘express’. Dus zonder tussenstops. Taxi gepakt. We startten pas om 09.30 uur. Dan 32 kilometer gelopen bij een temperatuur van rond de 35 graden. Bij aankomst in Moutheni bleek er geen hotel. De enige was veel te duur. Dus met de bus naar Kavala. We zitten nu in hotel Galaxy aan de haven en in het centrum. Heerlijk.

 

Vragenrubriek.
Hoe wordt de kleding schoongehouden?
De dagelijkse kleding is van een kwaliteit dat erg snel droogt. Deze kleding gaat onder de douche en tijdens het douchen loop ik er een aantal keren overheen. Dan uitwringen. Daarna nog een keer wassen met shampoo van het Kruidvat. De zon en de wind doen de rest. De volgende ochtend is alles weer droog.

Voor ik mijn reis begon maakte ik me nogal zorgen over de wamte/hitte in de maand juni. Het is momenteel 35 graden en het is goed te doen. Zeker wanneer het wandelprogrammma wordt aangepast.
Wanneer ik een maand eerder gestart zou zijn dan zou ik te maken hebben gehad met enorm veel regen. In mei is in dit jaar enorm veel regen gevallen werd me verzekerd. Nou, liever de warmte dan de regen. Ik ben niet ongelukkig met mijn beslissing.

Ik loop al enkele dagen met een pleister op mijn gezicht. Het zit rechts naast mijn rechteroog en loopt vanaf de wenkbrauw naar beneden strak naast mijn oog. Er liep transpiratie in mijn oog hetgeen prikte en irriteerde. Het vocht loopt naar buiten waar dan een ontsteking ontstaat. De pleister houdt het vocht tegen. Er zit nu geen pijn meer.

Vrijdag 15 juni; 27 km.

Kavala. Gisterenavond is Adrie Gerritsen gearriveerd. Adrie, de echtgenoot van Bets van Amerongen loopt 3 dagen mee. Hij heeft vandaag de 27 km. op een goede wijze gelopen. Om trots op te zijn.

We lopen vandaag tussen twee heuvelruggen door naar Kavala. In het dal worden vele vruchten geteeld. Ik heb eens een kleine opsomming gemaakt. Veel wijngaarden en olijven natuurlijk. Daarnaast: noten, amandelen, perziken, sinaasappelen, appels, kersen, abrikozen, peren, kiwi, mirabel etc.

Wat vandaag is opgevallen:
Ik heb nu al 4x telefoonnummers ontvangen van mensen die ik mag bellen wanneer ik in moeilijkheden zou komen te zitten. Mensen die vinden dat ik in Griekenland grote risico’s loop; mensen die vinden dat Albanezen en Roemenen gevaarlijke mensen zijn.
Ik mag ze altijd bellen. En als ik nu aan de andere kant van Griekenland zit? vraag ik dan.
Antwoord: ik kom onmiddellijk naar je toe. Het geeft wel aan hoe bezorgd ze zijn. Tegelijkertijd realiseer ik me dat juist zij slechte ervaringen hebben gehad.

Er zijn veel wijn- en olijfgaarden. Klein maar wel veel. In de dorpen staan grote silo’s waarin de oogst opgeslagen wordt. In deze dorpen druipt de welvaart ervan af. Grote, mooie en luxe huizen, mooie parken, prachtige voorzieningen.

Zaterdag 16 juni; 23 km.

Kavala. Gewandeld naar Pondolivado. Er is geen slaapplek en dus voor de 3e nacht naar hotel Oceanie in Kavala. Het is 18.00 uur. De zon schijnt nog en een lichte bries komt van zee. We drinken een biertje op de boulevard aan de haven. Het biertje kost trouwens 4,25 euro. Zo duur zag ik het nog niet.

Ik had geen reserve bril meer en dus naar een farmacie. Ik kom aan de praat met de eigenaar. Spreekt goed Duits. Hij vertelde dat alle medicijnen vrij verkrijgbaar zijn. Ik kon het niet geloven. Hij kwam met Viagra pillen als voorbeeld. Hij wist dat deze pillen in Nederland alleen op recept verkrijgbaar zijn. Ik opperde nog even dat er ongelukken kunnen gebeuren wanneer iedereen zijn eigen medicijnen koopt. Hij meent dat mensen er zelfstandig door worden. Bij twijfels gaan ze naar de huisarts.

Wat vandaag is opgevallen:
We komen vandaag Kavala binnen vanaf een berg. Prachtige vergezichten van de stad en de zee.
We verlaten Kavala en zien een geheel ander landschap. Links de marmer- en granietbergen en rechts een uitgestrekt landbouwgebied.
De afgelopen dagen hebben we links en rechts honderden [kleine] kappelletjes gezien. De meeste zijn 75 bij 50 cm. op een stenen standaard. Devotie aan Maria, Jezus maar ook als aandacht aan de Grieks-orthodoxe godsdienst. Deze kappelletjes worden privé gekocht en onderhouden. Soms met een brandend kaarsje.

Zondag 17 juni

Toxotes, een gehucht tussen Kavala en Xanthi maar wel een met een gloed nieuw hotel. Ik moet in het dorp eten. Moet daarvoor naar de restauratie van het stationnetje. Er komen heuse treinen langs maar ze stoppen niet. Het landschap dat eerst zo gevarieerd was is totaal veranderd. Hier alleen maïs, maïs en olijven. We zijn de rivier de Netos overgestoken. Ze vertakt zich hier in 4 rivieren met een enorm verval. Zorgt voor de irrigatie.

Ik heb al eerder geschreven over die nieuwe autoweg dwars door Griekenland. Van west naar oost. Ik hoorde vandaag dat ze voor 80% gesubsidieerd wordt door Brussel [EU dus].

Vanmiddag afscheid genomen van Bets en Adrie. Ze gaan even wat uitrusten en vliegen dinsdag weer naar huis. Ik heb het als erg goed ervaren dat ze me hebben vergezeld. Het was een plezierig stel om mee te wandelen. We hebben plezier gehad met elkaar.
Bets liep 275 km en Adrie 75. Hartelijk bedankt hoor.
Ik heb begrepen dat jullie ook hebben genoten.

Ik ga alleen verder….
Ik zal nog ongeveer 1 week in Griekenland lopen en daarna 1 week in Turkije.

Maandag 18 juni; 34 km

Xanthi. Vandaag terecht gekomen in Koptero. Een gehucht tussen Xanthi en Komotini. Natuurlijk weer geen slaapplaats en daarom maar weer met de bus terug naar Xanthi. Het is heet vandaag. Nu 17.00 uur is het 34 graden.

Het 2e boek op mijn wandeltocht is uitgelezen. De ‘Vliegeraar’ van Khaled Hosseini gaat over het leven in Afghanistan. Ook het bezet door de Russen en het Taliban bewind komt aan de orde.

Dat mensen uit slecht ontwikkelde landen naar rijke landen komen is een bekend verschijnsel. Turken en Marokkanen gingen naar Nederland. Grieken naar Duitsland.
In Nederland zijn nogal wat integratieproblemen. Heeft Duitsland ook problemen met de Grieken of zijn ze in veel grotere mate weer teruggegaan naar Griekenland?
Vandaag weer een man ontmoet die vanaf zij 18e jaar tot zijn 62e in Duitsland heeft gewerkt. Hij teelt nu tomaten en meloenen.

 

Vandaag een Nederlander ontmoet die fietst naar Peking in 6 maanden vanaf 1 mei. Hij zag er goed uit; fietst 100 km per dag en slaapt op campings. Hij kwam via Albanië en Bulgarije en ontmoette alleen maar vriendelijke mensen en geen rovers.
E zijn wel meer fietsers onderweg. Een Engelsman naar Israël; een Duitser naar Mekka. Ik ontmoette geen wandelaar; hoorde er ook niet van.

Dinsdag 19 juni; 25 km.

Komotini heeft examens voor studenten [?] uit de gehele regio. Examens. Alle hotels zitten vol. Via de [taxi] telefoon vind ik nog een hotel even buiten het centrum.
Morgen schijnt het helemaal een gekkenhuis te zijn. Alles vol en er zijn er heel wat. Dit is pas de eerste keer dat ik enkele malen te horen krijg dat het hotel “completo” is. Dat is niet leuk als je erg moe bent en je naar een bed verlangt. Maar allee, het is weer voor elkaar.

Het openbaar vervoer via de bus is buitengewoon goed geregeld. De bussen rijden strikt op tijd. Goede airconditioning zorgt voor aangename temperaturen. Goede kwaliteit bussen die frequent rijden. Daar en tegen is het met de trein droevig gesteld.
Een roestig oud treintje rijdt over een roestige rails die vol staat met gras. Er is maar één spoor. De stations zijn vies en slecht onderhouden. Zo goed het busvervoer is zo slecht is het trein vervoer.

De irrigatie is hier geheel anders geregeld dan in Nederland. In Nederland heeft iedere boer een eigen installatie. Hier liggen de leidingen door het gehele land. Elke boer tapt af naar behoefte. Het weer is hier natuurlijk ook heel anders. Het kan hier maar zo enkele maanden droog zijn en dan willen de plantjes en de bomen ook wel eens een druppie.

Ik heb het al enkele malen gehad over de A2. De nieuwe weg van West naar Oost. Wat blijkt nu. De weg stopt op de grens met Turkije. De reden? Turkije is [nog] geen lid van de EU. Zodra ze lid worden wordt de weg doorgetrokken.

Vragenrubriek.
Hoe gaat het met de wandelschoenen en moeten ze niet eens gelapt worden en hoe doe ik dat dan.
Voordat ik wegging heb ik er een geheel nieuwe zool onder laten leggen. Kosten 70 euro.
Er is inmiddels wel enige sleet te zien maar ze maken de 1000 km wel vol.
Toevallig zag ik gisteren in Xanthi een schoenmaker.
Wanneer er wat met de schoenen zou gebeuren dan moet ik er gewoon een of twee dagen voor uittrekken voor reparatie.

Woensdag 20 juni; 29 km.

Sapes: halfweg Komotini – Alexandroupoli.
Sapes, circa 7000 inwoners. 50% islam, 50% christen = Grieks-orthodox. Vandaag lekker gelopen. Een lekkere bries. Rond de dertig graden. Van het thuis front Nederland verneem ik dat het heet gaat worden in Griekenland. In de gebieden waar ik thans loop is het zo rond de 32 graden. Goed te doen dus.

Vanmorgen een politiewagen achter me aan. Ondervraging, paspoort. Ze wilden mijn reisplan en mijn reisdoel weten. Na de ondervraging gingen ze weer rechtsomkeert. Waarschijnlijk waren ze getipt. Ik hoor trouwens regelmatig: toeristi, toeristi. Is hier dus nog een bezienswaardigheid.
Wanneer ik ‘s avonds de televisie bekijk dan valt het me op dat in de kroegen altijd naar sport wordt gekeken. Het is altijd basketbal. Ze zij er helemaal gek van. En voetbal vraag ik? Ik hoor dan Ajax, Ajax en dan niks meer.

Ik krijg veel reacties uit Nederland hetgeen me goed doet. Ik realiseer me dan dat er op dat moment iemand aan mij denkt. Hartelijk dank daarvoor. Ik kom er later nog op terug.
Ook verneem ik dat volgend jaar nog enkele mensen mee willen wandelen. Anderen willen nog wat meer informatie. Hardstikke mooi.
In september/oktober kom ik met mijn plan voor volgend jaar. Jullie horen van mij.
Vandaag kreeg ik weer 3x een lift aangeboden. Ik sloeg ze af. Wanneer ik zo vroeg op de plaats van bestemming ben dan duurt de dag nog zo lang. Dus toch maar vriendelijk afslaan.

 

Week 5, 21 t/m 27 juni 2007

Donderdag 21 juni; 34 km.

Alexandroupoli.
Ben vanmorgen vroeg opgestaan; was al om 07.00 uur op de weg. Ontbijt was er toch niet.
Het was een lange en hete dag vandaag. Men zei 40 graden. Vanmorgen was het wel heet maar vanmiddag kreeg ik een lekkere bries van zee. Wel 3 liter water gedronken.

Gisterenavond zat ik buiten [ongeveer 22.00 uur] en zag een blauwe lucht met alleen de maan en een grote ster. De poolster?
Waarom zie ik de andere sterren niet?
Het was weer eens mooi om het lawaai van de krekels te horen. Was ik vergeten.

De Grieken die in grote getale in Duitsland hebben gewerkt zijn weer terug gegaan naar Griekenland omdat het hier in Griekenland goed gaat. Ze kunnen hier nu goed geld verdienen zeggen ze.
De Turken daar en tegen gaan niet terug naar Turkije en blijven o.a. in Nederland. De voorzieningen, de arbeidsbeloningen zijn veel beter in Nederland.

Hoewel het buiten warm tot heet is, is het op de hotelkamer goed toeven.
Overal is de airconditioning erg goed zodat ik lekker kan slapen en dat dan ook 9/10 uur per dag doe.

De herders zorgen er niet alleen voor dat de dieren bij elkaar blijven maar zorgen er ook voor dat de beesten niet op het land van de boeren komen.
Blijkbaar hebben ze goede afspraken met elkaar gemaakt. Sloten of hagen of afrasteringen zie ik niet op de grote vlakten.
Ze kennen elkaar wel want ik zie ze soms met elkaar in gesprek.

Het liften werkt hier niet wanneer je gaat staan met je duim omhoog.
De Griek neemt zelf het initiatief. Hij/zij toetert en stopt als ik reageer of toetert helemaal niet en wacht. Ik sprak hierover met iemand. Hij zei dat veel Grieken bang zijn voor “landrovers”. Zij die niet bang zijn bieden de lift aan want het zijn wel erg aardige mensen.
Aan de andere kant wordt er misbruik gemaakt van de toeristen zei de man. Ze moeten soms veel meer betalen dan de Grieken zelf.

Vrijdag 22 juni; 29 km.

Feres. Grensplaats. In dit dorp zal de laatste overnachting in Griekenland zijn. Morgen zal ik de grens oversteken naar Ipsala in Turkije.

Vanmorgen kwam ik vanuit Alexandroupoli naar Feres langs het vliegveld. Het vliegveld mag eigenlijk die naam niet hebben. Zeer oude vervallen gebouwen alhoewel men met nieuwbouw bezig is. Er zijn 2 landingsbanen; een om op te stijgen en een om te landen.
Ik heb er gedurende de anderhalf uur dat ik er langs kwam geen enkel vliegtuig gezien.
Er was wel een rommelig parkeerterrein waarop een mevrouw in uniform de wacht hield.
Enkele gebouwen van de brandweer waren begroeid. Ik zag een roestige helikopter en een eveneens roestig éénpersoons toestelletje.

Vragenrubriek.
Een veel gestelde vraag is of de tocht niet erg zwaar is.
Nu is zwaar een relatief begrip.
In elk geval moet je goed kunnen “stappen”, doorzettingsvermogen hebben en goed met de rugzak overweg kunnen.
Als je met deze zaken om kunt gaan dan komt de rest vanzelf. Dan valt de zwaarte ook wel mee.
Natuurlijk zij er up en downs maar zo zit het leven tocht ook in elkaar?
Vandaag bijvoorbeeld:
Eerst van 08.00 uur – 10.00 uur = 11 km.
Dan een kwartier rust voor een bakje koffie.
10.15 – 12.30 = 12 km.
Dan een half uur om te eten.
Nou de rest is dan voor het afmaken nietwaar?. En genieten want dat doe ik ook hoor, reken maar.

Vandaag contact opgenomen met mijn reisbureau: Cook – Wagon Lits te Amsterdam.
Ze gaan voor me uitzoeken of en hoe ik op 30 juni, 1 juli of 2 juli op een goede manier vanuit Tsanakale naar Nederland kan reizen.
Maandag wordt ik terug gebeld.
Het is buiten gewoon plezierig om een goed reisbureau te hebben wanneer je zelf ergens in een uithoek van de wereld zit. Jan Rutgers zorgt steeds goed voor mij dus dat gaat helemaal goed komen.

Mijn webmaster Rob is met vakantie gegaan.
Hergen Schuringa, de echtgenoot van mijn dochter Kirsten, neem de honneurs waar.
Sterkte Hergen.

Zaterdag 23 juni; 22 km.

Ipsala, Turkije.
Een memorabele dag.
Overschrijding van de grens met Turkije.
Daarnaast viert Martha mijn echtgenote vandaag haar verjaardag. Lang leve Martha en nog vele jaren in goede gezondheid toegewenst.

Gisteren mijn 4e boek uitgelezen: Magdelena de Zondares van Lilian Faschinger.
Magdelena ontvoert een pastoor en biecht 7 moorden op.

Eergisteren (donderdag dus) mijn boek opgehaald in Alexandroupoli. Met mijn boek gisteren in Fedes zat ik verkeerd. Het postkantoor sloot om 14.00 uur en vandaag is het zaterdag. Maandag zit ik al te ver in Turkije. Dat boek ben ik dus kwijt. Ik heb nog 3 ongelezen boeken dus er is geen probleem.

De overschrijding met de grens van Turkije is een verhaal apart.
Eerst moest ik over een afrastering van 2 meter hoog springen omdat de parallelweg dood liep.
Daarna moest ik vanuit een cafetaria een taxi bellen die me voor 5 euro over de grens met Griekenland bracht tot aan de grens met Turkije. Er is daar een stuk niemandsland met veel controles.
Daar moest ik eerst een visum ophalen voor 10 euro en daarna weer terug voor een stempel van de douane.
Ondertussen heb ik mijn paspoort wel aan 6 mensen moeten laten zien.
Het geheel kostte me ruim een uur.

Het was warm vandaag. Maar er was een fijne bries die later wind werd.
Het is lekker in de schaduw.
Ik was vanmorgen vroeg gestart zodat ik de warmte grotendeels voor was.
De genoemde 3 liter vocht is weer binnen: water melk cola en bier.

Zondag 24 juni; 24 km.

Kesan.
Werd geconfronteerd met het feit dat er in Turkije geen euros zijn.
De Turkse munt = 0.60 euro waard.
In het hotel vandaag kan ik ook in euros en dollars betalen.
De prijs voor een kamer, in het centrum van Kesan, is 20 euro.
Het wordt steeds goedkoper.

Gisteren avond nog even Ipsala in geweest. Enorme achterstand in ontwikkeling. Ziet er uit als Schalkwijk (mijn geboorteplaats) maar dan 50 jaar of meer geleden.
Op het grote plein tel ik 35 mannen die kaarten of backgammon spelen.
De vrouwen zitten thuis bij elkaar of op de kinderspeelplaats.

Vanmorgen, ik ben net Ipsala uit, zie ik de eerste krot. Stenen met een afdak en de rest rommel en oude autos.

De grens met Turkije is ook echt een grens tussen twee landen. Twee werelden. Amstel en Heineken, toppers in Griekenland zijn hier niet te krijgen. De taal is geheel anders. Geen overgang of zo.
Ook de welvaart tussen de twee landen is enorm. Ook al direct te zien tussen de plaatsen Fedes (Griekenland) en Ipsala (Turkijke).
Om 16.00 uur gaat de televisie aan. Paardenraces in Istanbul. De eigenaar en nog wat gasten doen mee met de paardenlotto. Veel emotie maar ze winnen niks.

Maandag 25 juni; 20 km.

Kesnan.
Op het traject Kesan – Gelibolu = 66 km. is geen hotel.
Vandaag dus weer terug met de bus naar Kesan. Het is eentonig onderweg. Uitgestrekte gebieden met een gras dat onder water is gezet. Ik weet nog niet welk gewas dit is.
Kesnan: veel stof- heet- slechte wegen- chaos (voor mij) in het busvervoer- chaos met de auto’s- lijkt op Quito in Ecuador- sloppenwijken.

Zaken die vandaag zijn opgevallen:
Ouzo is hier niet te koop. Ouzo heet hier Raki = 45% alcohol.
Raki Het gebed en gezang van de rabbi galmt voortdurend over de stad vanaf 2 minaretten.
Ik hoorde het ‘s middags, om 23.00 uur maar ook om 04.30 in de morgen.

Ik wil reageren op diegenen die mij een email hebben gestuurd maar nog geen bericht hebben terug ontvangen.
Jullie berichten worden bijzonder op prijs gesteld en ik zal ze na mijn tocht ook allemaal persoonlijk beantwoorden.
Nu moet ik het even laten bij mijn dagelijkse berichten op de website.

Vragenrubriek.
Waarom ik niet meer ergens een slaapplek zoek en dus minder met de bus hoef te reizen.
Een slaapplek zoeken in een plaats waar geen hotel is, is geen sinecure.
De tocht is voor mij toch al zwaar genoeg en daarom wil ik een (hotel) kamer met:
* een goed bed;
* een douche;
* een airconditioning.

Bedenk dat het reizen met de bus een relax gebeuren is en onderdeel is van het gehele herstellen van lichaam en geest.

Dinsdag 26 juni

Tsanakale.
Het openbaar vervoer (bus) in Kesan blijft moeilijk. Na veel onderzoek wist ik dat ik geen express-bus kon gebruiken want die gaan van A naar B en stoppen onderweg niet. Ik moest een z.g. mini-bus hebben. Toen ik hem te pakken had mocht ik niet mee omdat ik een rugzak bij me had. Neemt 2 plaatsen in. Blijft over de taxi.
Inmiddels had ik mijn plan opgemaakt tot beëindiging van de wandeltocht.
Op zaterdag 30 juni vlieg ik terug naar Nederland. Ik ben dan 5 weken en 3 dagen onderweg geweest en heb circa 1.000 km gelopen.

Donderdag en vrijdag wil ik Istanboel gaan bezoeken. Daarom reis ik morgen per bus van Tsanakale naar Istanboel. Een tocht van 6 uur. Ik zou eerst gaan vliegen maar dat kon niet vanuit Nederland geregeld worden. Er blijkt hier nu een winkeltje waar dat goed te regelen valt. Kost wel 5x zo veel.
Vandaag toch Tsanakale aangedaan. Per slot was dit toch mijn einddoel.

Verlisu is het plaatsje waar ik uiteindelijk ben gestopt en waar ik dan volgend jaar weer ga beginnen.
Om Verlisu te bereiken kan ik vliegen op Istanboel. Dan met de bus naar Kesnan. Vervolgens met de taxi naar Veliscu dat 20 kilometer ten zuiden van Kesnan ligt. Dan wandelen over 50 km naar Gelibolu. Daar de Dardanellen overvaren en direct het binnenland in. De omweg over Tanakale is dan niet meer nodig.

Woensdag 27 juni

Istanbul.
Reizen is vragen, vragen en nog eens vragen.
Vanmorgen werd me verteld dat de bus naar Istanbul om 09.00 uur zou vertrekken.

Om 8.45 zou ie klaar staan bij de ferryboat.
Ik was op tijd maar toen er om 08.55 nog geen bus was ging ik maar eens informeren. Stond de bus al op de ferry!!!!!! Ik moest hard lopen om nog op tijd te zijn.

Vanmiddag kom ik met de bus in Istanbul aan. Maar ja die stad is groot. En waar moet ik uitstappen?

Kom bij een terminal en iedereen eruit. Plots was iedereen vertrokken en stond ik alleen.

Enfin, ik kom er wel uit maar er is nergens wat aangegeven. Diverse kerels lopen van alles te schreeuwen en weten nog niet dat er mensen zijn die een andere taal hebben.

Ik was in de gelegenheid om met twee Turken te spreken die Engels spraken.

De beste maanden om te wandelen volgens hen zijn de maanden april, mei en begin juni. Daarnaast september en oktober.

Ook de EU kwam aan de orde.
Volgens hen moet Turkije toetreden want dan komen er veel centjes.
Maar…..geen euro. En zij willen Cyprus.
Ik vraag nog hoe het zit met de Islam. Beiden haalden hun schouders op.

Overigens, gisteren sprak ik over het plaatsje Verlisu. Is fout. Moet zijn Yerlisu.

Het is toch wel erg heet hoor. Vanmorgen in Tsakanale 35 graden. Liep op naar 42 graden.
Het is de reden waarom ik vandaag niet gewandeld heb. Ook het verwarrende busvervoer is er debet aan.

Week 6, 28 juni t/m 4 juli 2007

Donderdag 28 juni

Istanbul.
Een bijzondere dag vandaag voor mij. Een dag zonder wandelschoenen na ruim 5 weken.

Eerst mijn thuis reis geregeld.
Cook – Wagon Lits had de reservering gemaakt maar het document moest uitgedraaid worden via internet bij een internetcafé, hetgeen niet lukte.
Dus eerst naar het kantoor van Turkish Airlines.
Uitdraai wordt netjes geregeld.

Dan op naar de Tourist Information. Wel 10x gevraagd en veel gezocht maar die is er gewoon niet. Toch niet te begrijpen in zo’n grote stad als Istanbul. Ook een plattegrond (map) van het hotel is er niet. Zelf maar iets gekocht voor 8 euro.

Vervolgens wil ik wandelkaarten kopen voor mijn reis volgend jaar door Turkije. Ik ben er inmiddels achter dat ik naar de zogenaamde shopping centers moet. Dan denk je een straat te vinden met winkels met de wat exclusievere winkels. Fout.
Een ervan is een toren van 10 verdiepingen. Er is 1 boekwinkel met een waardeloze keuze. Konden me ook niet verder helpen. Ik heb het al weer bekeken.
Ik ben aangewezen op mijn eigen vertrouwde Pied a Terre te Amsterdam.
Het winkelcentrum lag ongeveer 10 km uit het centrum (Taksim). Heen met de taxi en terug gelopen. De dag is al weer bijna om.

Ik heb zojuist gekeken naar de verslagen van de eerste weken van de wandeling.
Veel ervan was ik al weer helemaal vergeten. Ik kan de informatie heel goed gebruiken bij de voorbereiding voor de tocht van volgend jaar. Ik zal een voorbeeld geven.
Het weer is momenteel erg warm-heet. ‘s Nachts minstens 25 graden. Mijn slaapzak had ik inmiddels mee terug gegeven naar Nederland. Maar nu lees ik dat het ‘s nachts in het begin van de wandeltocht slechts 10 graden was. Dus is een slaapzak nodig en zeker wanneer ik volgend jaar mogelijk wat eerder start.

Vrijdag 29 juni

Istanbul.
Vandaag ben ik als toerist in Istanbul geweest.
Via Plan Tours, de organisatie die zowat het gehele sightseeing gebeuren in handen heeft, heb ik Istanbul Classics gedaan.
Zaken die je echt gezien moet hebben: Hagia Sophia, de Blue Moskee, de Hippodrome en de grote Bazaar.
Er waren zoveel toeristen dat er opstoppingen waren. Het is niks voor mij; niet echt leuk.

‘s Middags de sightseeing gedaan in zo’n dubbel dek bus.
Ook uitleg in het Nederlands. Heb ik van genoten. Duurde 2 uur.

Vragenrubriek.
Heb je geen gevaarlijke situaties meegemaakt onderweg?
Jawel die heb ik wel maar daar wil ik hier niet al te veel over vertellen. Dat komt later nog wel eens.
In het kort komt het hier o.a. op neer:
Bij binnenkomst in Kesnan: twee potloodventers.
Op een eenzame lange weg. 2 jongens in een auto die geld van mij wilden.
In Istanbul; een pooier met zijn hoer.
Iemand in Istanbul wijst me de weg en vraagt 15 euro. Was een Turk die in Nederland had gewerkt.
Gevaarlijke plekken in Istanbul en Tsakanale.
De honden waar ik over schreef.
Dan de angsten of de zorgen zo je wilt die ik natuurlijk ook heb maar die nooit werkelijkheid worden. Gelukkig maar.

Morgen vlieg ik terug naar Nederland.
Ik dank iedereen die naast mij heeft gestaan gedurende de wandeltocht door berichten te sturen zowel via de email, sms en de telefoon. Ze zijn van grote waarde voor me geweest.